İki nefes arası düşler...
iki nefes arası düşlerin
felsefesini doğururdu rüzgarlarımız güneşin yağmura dokunan o turkuaz öpücüğü gibi kelimelerin örtüsünü kaldırırdı bakışlarımız zamanın oyumuna hatıralar saklayan haylaz çocuklar gibiyim şimdi zihnimin perde arkasında dalgalanıp duruyor gölgen gün ışığının dalgın uykusundan sıyrılıp gecenin yumuşak mavisine sarılmak, beyaz bir güvercine tutulmak veya kelebeğin dansında ebruli renklere bulanmak varken korkunun uzun koridorlarında kaybedemem ömrümü anlıyor musun denizlerinde sırt üstü süzülüyorum sen yokken bile... varlığının kalabalık anlamındayım yokluğunda bile iki nefes arası düşlerin sarhoş meltemiydi gözlerimiz dudaklarının kokunun tuzu iklimin gibi hasrete dönüştü şimdi tutma ellerimi tutsaklığımdan yağarım yayılır dağılırım yüreğine... ✒T.Y. |
Dünya yaşamaya değer yücelikte...
Şiir karın doyurmaz ama gönül doyurur…
.................................................... Saygı ve selamlar..