Ayrılığın öncelemesi
-I-
ıslak gülüşünün yanılsamasında kelepçelendi bileğime ayrılık puslu bir gölge düştü küf kokulu zamana asılı kaldı düşsel usareler yüreğin ucuna çatladı sabır taşı kırgın uçurumun kuytusunda vurgun yemiş bakışlar yorgun mısralar rehin kaldı dilimin ucunda rotasız sözler notasız nağmeler can verdi sesimin yitik tellerinde can verdi erinç sensizliğin izbe dehlizinde kimseler bilmedi… II - suskun çığlıklar kuşandı ay damarlarımda söndü yıldızlar- savruldu ıssız kıyılara anılar suretin halkalandı suyun aynasında tutunmak istedim tutunamadım soluğunun yoksunluğunda haykırdım kanayan hasretimi kimseler duymadı... III zamanın ayak izleri yüzümde poyraz ayaz sessizliği giydim dört mevsim emzirdim hüznü gecenin memesinden dilimde parçalandı kadehler esmer kuş kanat çırptı yüreğimden kan/adı izlerini taşıyan yerler şafağa sıçradı hüznün alevi içimde deniz sepya… ölüm sularında bitkin bir sandal limansız sığınaksız anaforlarla sürüklendi geri dönülmeyen yolculuğa… görmedi izini kimseler görmedi… AA |
okuyup soluklandığım
sol oluğumdan serinlendiğim
hissiyatım,dengim,rengim kadar gerekliydi bu emek bana
sevgiyle........