Sabah Yakaladım Hayatın Ucundan
Güneş dalarken penceremden
sabahın altısında daha zil çalmadan bir de kuş sesleri ile cır cır böcekleri hain ve alçak insanlara biriktirdiğim hıncımdan yine de vazgeçmedim oltamı attım sabah yakaladım hayatın ucundan... Öğlene doğru çektim güneşin ipini hemen seğirtti bulutun ardına beğenmesem de bir çok insanın tipini yine de laf etmedim arkalarından fal tuttum kendi şarkılarımdan... Öğlen yemek molası bir iki dost ile Allah’dan belanı mı istiyorsun güzellikler dile Gelmesin kötülükler yine de dile bu hayat ancak güzelleşir hem severek hem de sevile sevile... İkindiye çay ile bir ufak simit bitmez zaten yürekte ne coşku ne de umut bir de vatan sevgisi tepede en somut... Akşam dendi mi evli evine köylü köyüne kavgaya ne gerek herkesin gidelim hem suyuna hem de huyuna yeter ki dönmeyelim birileri gibi robota ve koyuna... AHMET ZEYTİNCİ |
Her kelimeye sevda yüklemişsiniz...
Gönlüne sağlık...
.......................................... Saygı ve selamlar..