oy anam
keskin düş gibi aylar geçmiş aradan
zaman derin bir hüzün boşluğu
sancısıyla yaşamaz mıydı insan...?

sövüle sövüle kovulmuşum toprağımdan
bir keramet gibi serpilmişim hüznüme
onca zaman uzak bir sevdadan
aşıktır sancım,zamanları yutan gönlüme.

sevdam sessiz soykırım,soylu
gökkubbem karanlık
sürülmüşüm
oy anam
kşk gibi kendimden sökülmüşüm
onurla beslemişim içimdeki küçük serseriyi
yokluğa gömülmüşüm.

şimdi yeni sancılarımın doğum günü
aç kalmışım zaman zaman
ve yoksul
almışım yüreğime kör sevda sövgüsünü
sevdam güya bir insan.

oy anam
ne yıldızlar toplamışım gümüş bir tan vaktinde
ne hayaller ve küfürler
ve ağır aksak bir sevinç
vurulmuşum terkedildiğimde.

oy anam
kederim bu değil
bir tutam aşk uğruna
düşmedim mi sonsuz yolculuğuma
şimdi aşk azgın bir pranga
bir memleket terketmişim
sancılarım hatrına.
seni terketmişim
kendimi
tüm insanları ve güvercinlerimi,
tüm akarsuları ve kırık oyuncaklarımı,
yarınlarımı ve fidanlarımı,
tüm direnişlerimi sonra.

oy anam
senden sonra
sessizliğe yasladım sırtımı
bir direniş mevsisinde vurulmuşum
küfür yemiş gözlerim tutku sanıp
onca ihanet ve dengesi mor bir gürültü
sırıtırken ağlamışım;
koşarak zamanı bir kaç kıtada
çelişkidir oy anam
ben çelişkisiyim yaşamın ve tüm savaşların
yalnız bir nergis gibi
hüzün yemiş bir memleket fışkırır sırtımda.

yarın dediğimiz nedir ki
işte sen,yoksun
bir yarındı gittin
hiç birşey
hüznü büyüttüm tüm memleketi yakarak
tutkuyu acıya çeviren
konuşamadıklarımızdır belki.

oy anam
bir arsız gün daha geçti
dün sancılarımın doğum günüydü
kent kavgaları ve savaşlar bir takım sesler getirdi
sızı doldururcasına bugünü.

oy anam gün soğur
gece boğulur
terkedilmiş sevdanın adı dudaklarımda
seni bağıran bir soykırım olur.