yürümeye alışmış adımlara anlatamazsın
yolların bittiğini

ya kuyu kazacaksın diplere
ya da tünel
uzaya

arşa değecek kadar bir baş ararsın gövdende,
kuyu için
kürek..

yok
kazma

..

bazen
sırf yolun hatrına yolcu sayarsın kendini
bazen
indi bindili bir hattın müdavimi

aşk için her yolun mübah sayıldığı meydanlarda
deliden arakladığın cesaret,
fırtına öncesi tellallık yapan her felakete kaparken kulakları
ve kalbinin rafında
tasnife elverişli masallardan
roman olmaya aday hikayeler seçerken özenle

bakışlarında ’çok gizli’ ibareli gözlerle
feraceli kızlar geçerken yanıbaşından

mübah ve günah arasında kalan
ve bağışlanmayı hiç de haketmeyen şeyler geçiyor aklımdan

sanırım uzaya uzamalıyız,

ya da bir incirin yaprağından yola çıkıp
çok değil
ilk durağında inmeliyiz hepimiz..