BEN BU ALEM İÇİNDE KENDİMLE CEBELLEŞMEKTEYİM
Emek, ekmek, sabır... gizil gücedir yolculuk
Dilimin soluğunda saklıdır hayatım... bütün sözlerim Anlamsız bu bedenim, gül bahçemde korkuluk Meyvesi olgunlaşmış, kuru bir ağaç gibiyim Ben bu dünya içinde, kendimle cebelleşmekteyim Dalından kopan yaprağı; savurmaz mı rüzgar Evvel semalar da gezdim... bulutlar içinde yağmur gibiyim Mevsimlerden geçtim, baharlar ve geçti yazlar Şimdi sellerin sürüklediği toprak gibiyim Ben bu alem içinde, kendimle cebelleşmekteyim Bir zaman nazenine; aşık oldum dünyanın Ateş oldum tutuştum... kül ol oldum kavruldum Deli gibi esen gönlüm, şimdi son harmanında sevdanın Önce yükseldim topraktan... şimdi düşmekteyim Ben bu alem içinde, kendimle cebelleşmekteyim Ekrem SAYGI 21.06.2018 Manisa |