ARAFGençlik aklınla kavrayamadın sen bu hayatı Toz pembe göründü ufkunda yükselen sisler Bir şelale gibi dibe vurdukça kükresen de vuruldun Bir telaşe içinde geçip gitti hep günler Çocukluğun gençliğin hep kendine suç oldun Aydınlık bir geleceğe ne çok vurgundun sen En yüksek değeriydin kendi kendinin Bir çiçektin bahçende güller açıp dik duran Mevsimler geçti üstünden vurdukça rüzgar savruldun Zemheri de üşüdün titredin ağustosta kavruldun Yutkundun yutamadın bin kez nefes alsan da Yasak meyveler sunuldu bir ısırdın bin günah Günahlar senin oldu suskun olsa da vicdanın Parsellendi içinden ırmaklar geçen cennet Dante gibi arafta kaldın cennetinden kovuldun. Ekrem SAYGI 25.11.2022 Bursa |