MÜŞTEKİYİM GÖNÜL
MÜŞTEKİYİM GÖNÜL
Müştekiyim gönül bir dinle beni Takmışsın peşine gezdiriyorsun Konuşturup kendi derdinle beni Her güzele destan dizdiriyorsun Belli gönül yine aşkla dolmuşsun Yazman yoktur ama şair olmuşsun Bir de benim gibi kâtip bulmuşsun Aklına estikçe yazdırıyorsun Bilmem hiç duydun mu dini imanı Öyle bir zalimsin vermen âmânı Döndürüp aşk diye başa zamanı İğne ile kuyu kazdırıyorsun Küssün benimle dört günün üçünde Sebep neyse söyle "şunlar suçun" de Bir tek beni bunca insan içinde Yalnızlık çölünde yüzdürüyorsun Kurtulsam elinden dağlara kaçsam Bir meçhule doğru kuş olup uçsam Bilmem ki gözünde nasıl bir hiçsem Kırıp gururumu ezdiriyorsun Ardından koşmaktan tam takır kesem Zehre döner tadı bal bile yesem Yanılıp bir kere sırrımı desem Götürüp ağyara sızdırıyorsun Ne yapsam bilmem ki elinde kaldım Gün oldu başımı taşlara çaldım Sabır taşı olup hep alttan aldım Bir yolunu bulup kızdırıyorsun Gönül bende olmaz olaydın keşke Dün bir başka idin bugün bir başka Vakitli vakitsiz tutulup aşka Mülkî’yi canından bezdiriyorsun 05.08.2017-Eskişehir Mülki (Aslan AVŞARBEY) |
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar