EL OLDU BANA
Gelmeye başladı, kırkında ilham
Şiir vazgeçilmez, hâl oldu bana. Nasıl oldu birden, bire değiştim Şiirden gayrisi, el oldu bana. O yakar insanı, hep için için Niçin yaratıldın, düşün sen niçin? Sözlerime kuvvet, getirmek için Şiirsizse bir dil, lâl oldu bana. Uğruna can verdi; bayanı, bayı Soyumuz Oğuzlar, boyumuz Kayı Şereftir bizlere; yıldızı, ayı Şiir; al bayrakla, gül oldu bana. Bâzı dertlerimi, getirdim dile Emekler gitmesin, ne olur yele İçimi döktüğüm, her mısra ile Şiir rahatlatan, dil oldu bana. Şâirler olmalı, elbette dakik Bu da yetmez elbet, gerek didaktik Münacatla, naat; aşk, lirik, epik… Şiirle yürümek, yol oldu bana…!!! 06/06/’18 Hanifi KARA |
Kalemin susmasın
_________________________Selamlar