GRİ GİYMİŞ İNSANLIĞIN KADERİ...Toprak kokan yağmurda Son huzur, sade hüzün Gri giymiş bulutlar Gri giymiş bedenim; Utanıyor isminden; Varlıklar dilindeki ‘İnsanlık’ şöhretinden! Herkes sebepsiz dargın Her yer soğuk bir savaş… Bir düş kurdum sonradan Dürüstçe söylenirse; İmkansızdı aslında. Toprak patikalarda Yine de çıktım yola. Ben beklerken umutla Muhabbetle hoşgörü; Bir dev çıktı karşıma -İnsanlığın son özü- Diyor kendi adına: -Dur! Dedi. Geçemezsin! Önce sıyrıl hırkandan; Önce ardında bırak Düşünmeyi, emeği… Sonra gel katıl bana Kanla beslerim seni! Güç bende, hayat bende; Gör: Tüm insanlık bende! Bak: Midesi sırtına Yapışmış zayıfların, Aç kalmış, çıplak kalmış; Kan tutmuş yüzü gözü Hırsından gözü dönmüş; Güya bizden çalacak?! -Yok, dedim. Sende kalsın; Al bütün sefaları! Ben kendime yeterim Delinse de gün be gün Mide üstü kemerim! *** Dışarda bir fırtına Gri giymiş bulutlar Gri giymiş nedense İnsanlığın kaderi!… _merve yekta_ resim: Francisco De Goya.. |
Dürüstçe söylenirse;
İmkansızdı aslında.
....))
inan çok güzel olmuş
gri
siyahla beyazın bütünleştiği yer kaos
şair bir kaosu anlatıyor insanlık kaosu
dürüst ile düzenbazın
iyi ile kötünün karıştığı
kurdun kuzudan kuznun da kurttan herzamankinden daha fazla kaçtığı sorunlarımızı anlatıyor
ve toplumsal eleştirilerileriyle didaktik tarza yakın..
bu bakımdan grinin farklı bir tonu diyebilirim bu şiire
oysa gri siyahla beyazın bütünleştiği yer dedim
yani paylaşım yani bütünlük yani anlayış...vs
ama şair biraz da grinin kirli tonunu işlemiş
ve ustaca işlemiş
yüreğine sağlık şaire