Bu gün yine bir fazla güzel gözlerin gökyüzünden...
En çoktan da çok onları özlüyorum...
Çay bahçelerini anımsatıyor bakışların...
İçim de ki şiir bahçesine dadanan çocuk,
Kısa otlara, uzun dalların hazin öyküsünü anlatıyor...
Ve seninle kaç gül kopardık
istek dolu bir kitabın arasına...
Ama hepsi kurudu gitti...
Tüm güller ölmüştü İstanbul’da
Senin dışında...
"Gözlerin" diyorum.
Bu gün yine bir fazla güzel gökyüzünden...

Bulutlanarak bakardın bazen.
Yazdığım şiirden utanırdım ben.
Dökülürdü yağmur yanağından
Ekmek gibi dilimlediğimiz yatağımıza...
Ve ben ilk defa yağmuru sevmedim...
Mevsimlerin ilk okulundan
Yağmuru silmek isterdim gözlerinden...
Ve şuan şu kadar umrumdaysa şiir nâmerdim...
Omuzlarıma yasla saçlarını
Yağmurlu ağlayan kadınım...
Mutlaka çözmeliyim saçlarını...
Bir fazla örgülü şiirler yazabilirim çözülürse saçların..

Ve tomurcuk veren gözlerin olduğunu bilmiyordum.
Bu yağmuru durdurmalıyım...
Denizler ağlamamalı yorgun kadınım...
Öyle bakardı ki çok kirpikli sevdâlım...
Matematik ve Edebiyat’dan sıfır çekmiş bir şâir olarak, kirpiklerini bile saymışlığım var.
Ve her kirpiğine bir şiir de mevcut defterimde...
Çok mavi ve çok kirpikli gözlerin,
Bu gün yine hep bir fazla sağnak gökyüzünden...

Ellerini bir tutabilsem ve ölsem...
Biliyorum, yine bir fazla hüzün dolacak gözlerine...
Şehirlerden çok fazla bir yalnızım...
Bir yerlere yıldırım düşüyorum yine...
Geceyi geçirmekten yorgunum...
Gümrüksüz giriyor özlemin sana asılan yanıma...
Allah’ını seversen kim var bu Radyoların arkasında?
Şarkılar hep aynı heveste,
hep aynı aheste,
hep aynı beste...
Bir fazla hicazda ve hüzzam şarkılar...

Eski bir şiir hüznüyle yine Atilla İlhan’ı okuyorum...
Dediği gibi;
"Ayrılıklar da sevdaya dahil,
Çünkü ayrılanlar hala sevgili..."

Söküp atamıyorum ben bu içimde ki şiiri.
Yoksa gözlerin bir fazla öldürecek beni...
Kaybedince şiirin bir fazla canı acıyormuş sevgilim...
Ve ben hiç bir şâiri kıskanmıyorum...
Cemal Süreya, Atilla İlhan okuyorum...
Ama hiç birine özenmiyorum.
Çünkü bir fazla iyi yazıyorum hepsinden,
Yüreğim sana mahkûm oldu olalı...
Hepsinden bir fazla sözcükler deviriyorum lügatımdan gözlerine.
Belki okursun da yorulursun diye
Kısa tutuyorum hep şiirlerimi o yüzden...
Yirmi dokuz Alfabeden biri eksik olunca,
"O" olmayınca...
Hep tekil, bir eksik kötü şâir oluyorum ben...
Ve hep her şeyden bir fazla güzelsin sen...

00.14

Ömer Altıntaş