Gene Sen Yoksun
yalnızlığın daniskası
çalınmış gene duvarıma ve gene sabahları kendimden yoksun duru, mat ve nemli bir yastıkla, uyandım amansız sünepe bu dünyanın derdine yalnızlık diz boyu eller boğazımda nefesimi tırmalıyor ruhuma ilişti ölüm denilen kahpe sövdüm dilimin ulaştığı yerlere ama gene sen yoksun illeti olduğum kıvırcık saçlı güzel ruhlu kadın... Peryasız |