Madem ki yol arkadaşlığı yapar bana acılarım.
Düşürürüm ben de saatleri ayıp kılıklar da
Zaman, dipsiz bir kuydur
İp ince hikayeleri barındırır heybesin de
Ses etmeyin sakın
Misofonyayım ben
Kanatsız bir kuşum, vurulmuş.
uçurtmanın hüznünü taşırım
Yağmurlar ıslatmaz beni gözyaşlarım kadar
Yüreğim hiç ağlamaz
Gözümün ağladığı kadar ağlarım
Sızım, bilenmiş bir miskette ki renkler kadar renlikdir.

Ve biraz da siyahım ben
Geceyi taşır kirpiklerim gölgesin de
Önce sever sonra eziyet ederim geceye
Karanlık benim babamdır
Beni besler ışıksız
Doğru ya bitkiler yetişmez gecede
Kaktüsüm ben dikenleri acıtmayan.
Geceleri Sakız çiğnerim kendimi delirtmek için
Dedim ya misofonyayım ben
Kendime eziyet eder
Sabaha küfrederim
Kuşları sevmem karanlıkta
Korkutur baykuşun gözleri beni.

Sen ise mavisin, boncuk mavisi,
Gökyüzü ve deniz mavisi senin devletindir.
Kuşlardan süslersin göğü
Güneş senin yastığındır
Renkler çocukların
Seversin kuşları ve kedileri
en çok ta çocukları

Ah o çocuklar
ne diri umutlar taşır gözlerin de
Bir gülümserler tanrılar secde eder gülüşlerine
Sana şiirler yazılır
Bana küfürler edilir

Biliyor musun?
en çokta şairler talip olur devletine
Çünkü Devletin renkli
Devletin mavi
Devletin kuş
Devletin çocuk

Benim devletim yok sevgilim
Babam kadar renksizdir gülüşlerim.

Emrah Aktaş