merdümgirizayrılık frekansımız biraz yüksekti Barışabi’nin ”kol düğmeleri” kadar bile değildik onlar düzenli aralıklarda bir araya geliyordu biz ayrık’alıyorduk hep Aralık’larda nedenlerimiz vardı mesafelere iliştirdiğimiz kah evrensel hak çocukça ona bir isim verseydim eğer kalabalıklar ortasında bir ”merdümgiriz” derdim sanırım yahut fırtına her buluşmamız alengirli her vedamız yarım her vuruşmamız kansız benim gidişlerim sıradan idi onun gidişi ansız boşluğu döşüme sızı aritmik fasılalarla kendini unutturmayan ve ben her serendip yalnızlığında ondan bir işaret saklıyorum bedenimin Batı’ya yönelişinde nefes alışımmış varlığı astımlı bile olsa anladım bu kez atmosfer ortasında oksijensiz kalışımda Farzımuhal |