Gösterirdi Hocam Bedri Rahmi(*)
Elindeki Çakıl Taşını;
"- Kır bakalım Katip’in Penceresinin Camını!"
"- İnsaf Hocam.olurmu? Ora Üsküdar,
bura Fındıklı.
Arada koskoca Boğaz var!"
"- Dene hele,
her Gün bir Fiskem öne."
"- Olmaz Efendim!"
"- Ya Yavuz Sultan Selim?
Buzağı ile başlamış Evlat.
Vurmuş Dalına
her Gün Tepeye çıkarak
taşımış, Buzağı olmuş Dana.
Dana Öküz olana
tırmanmış Dağa."

Sığmazdı
"Sınırları Engin bu Düşüncenin" Boyutları
minicik Kafama o Gün.
"- Sığdıramıyorum bazen Gövdemi
Akademinin Giriş Kapısına..."
Hayda!
Kapı 3 Metreye 2 geniş,
olmaz Hocam valla!
Son Ameliyat son Görüş;
"- Açın Pansumanı bakalım,
Yaramnın Resmini yapayım!"
Pes Hocam,
yapar da!

Anlıyorum
Bugün ben
Bedri Rahmi Eyüboğlu Hocamıın
o Gün ne dediğini ve neden?

(*) KARA ZURNA 2 Şiirinden aynen alınmıştır.