Yağmur yağıyordu…
Akıyordu damlalar sensizliğe…
Yağmur bile kavuşurken toprağa…
Sen daha da uzaksın artık bana…
Aşığım sana anlasana…
Sen şimdi gidiyorsun uzaklara…
Geride bıraktığın bir yalnızlığın
Bir de gözyaşlarım var…
Acının en derin yerini yaşıyorum sensizliğinle..
Terk edilmenin çaresizliğini yaşıyorum
Hayal kırıklıkları, umutsuzluklar yoldaşım…
Sen bitmeyecek sevdamsın…
Tutkumsun…
Her şeysin bende…
Ilık bir meltem gibi eserken sözlerin kalbime..
Hoyrat bir rüzgâr gibiydi şimdi…
Acı, gözyaşı perçinleşmiş yağıyordu kalbime…
Yağmayan tek şey…
Dilinden dökülecek iki kelime…
Kalbinin kapılarını bu kadar çabuk
Kapatabileceğini hiç düşünmemiştim…
Seninleyken.. Bitmeyecek gibiydi her şey…
Ama sen sevmiyorum dedin…
Ve bir anda karartıp yaktın umut gemilerimi…
Bir anda girdin hayatıma…
Ve geldiğinde verdiklerini alıp gidiyorsun uzaklara…
Gitme ! bırakma desemde…
Seni sevdiğimi duyamayacak kadar sağırmışsın…
Gözlerimdeki aşkın ışığını göremeyecek kadar körmüşsün..
Bense seni sevecek kadar şanslı…
Seni kaybedecek kadar aptalmışım!