İçime çok dokundun hayat,
İçerledim.. Hep benimleydin
Bir adım önde
iki adım arkada.
Ama hep içimdeydin
Kaçışlarım,
kayboluşlarım
hep seninleydi.
hep konuştun ben dinledim
Öyleyse sen sus.
Söz küçüğün olsun kuralları yıkalım.

Şimdi konuşmak dünyanın en zor işi
ve düşünmek herhangi bir şeyi
ruhumun çığlıklarını duymak gibi
Sus Hayat!
Uyumak var şimdi sessiz bir uykunun kucağında...
Ben ağlamam sen susarsın
Ben susarım sen ağlamazsın hem
Uyuyalım hayat
Birlikte uyuyalım…
Nasılsa bu dünyada uyanık çok az
Herkes derin bir uykuda…
Hadi bir yolculuğa çıkalım seninle
Dağlar aşıp denizler geçelim.
Olmasın kimse senden ve benden başka
Kaçalım hayat
Kendimizden, onlardan
Herkesten, kimselerden kaçalım
Yakalandıkça
Yakınıyorum…
Yakılıyorum içimden,
Kendimi tanıyamaz oldum artık
Kimim ben?
Sır denilen şey aynalarda derler
Hayat!
dost sayılırız saklama benden
Söyle şu ayakta duruşunun sırrını!
Yoksa üstüne yıkılacağım…



Yorgunum
Üzerimde yıllar
Gözlerimde yaşlar biriktiriyorken
Yaşlanıyorum
Hadi topla valizini gidelim bu kentten
Yorgunluğun
Kirlenmişliğin olmadığı
Tertemiz bir kente…
Yoksa
Rengimi siyaha boyayacağım…
Maviyi severim bilirsin hayat
Beni oraya götür…
Çok uzağa değil
Sadece maviye diyorum
Bilirsin en çok maviyi severdim ben
Onunlayken…
Onu değil,
Maviyi özledim sadece…
Gözlerinin mavisini…

Ya da dur hayat
Beni maviye de götürme
Çıkmasın anılar saklandığı yerden
En iyisi,
Beni bana götür sen…
En çok ona ihtiyacım var.

Biliyorum içinde bir yerlerdeyim.
Yağmurdan kaçan çocuğun
doluya tutulmuş hali gibiyim.
Tut kollarımdan
Ve çıkar beni...

/ Sessiz ve sakin…
’ herkesin’
Kimse/m olmadığı yerde
Herkes için kimse olmak istiyorum /