Yatıya kalmış bir çift tekil yalnızlık
Alnının kırışığında.
Ve annen
Saçlarından teller yolmuş fosil beyazlığında.
Kırık bir gitar
Asılı kolunun alçısında.
İmzanı bırakmışsın hüzün makamı şarkılarla.

Adımlarını öpmüşsün bir rahibenin giderayak
Alıp huylarının günahını askıya.
Ne acı...

Kadehten değil çoğu zaman
Nefes boşluğumdan içerdin sakiyi.
Arınmışsın tövbe edip
Alışkanlıklarının huysuzluğundan.
İçkiyi değil
Dudaklarımı bırakmışsın.
Ne acı...

Ki zaten
Kalmamış hiçbir dudağın bekareti
Tanrı namusu ağzımıza vermiş.
Şimdi konuşursak bozulur oruç
Konuşursak gayri meşru çocuklar peydah olur.
Bu durumda
Ne ben annesi olurum
Ne de sen babası
Kimsesizliğimizin.

Hepimizin sahibi sensin Tanrı’m
Mesuliyet kabul etmiyorum.
Çünkü
İçimde döllenen yeis
Senin yarattığın bir bedenle girdi içime.
İçince geçti.
9 ay 10 gün dahil.



Sevgilim
Soluma ektiğin güllerin dikeni, boynuna.
Öpülesi boynuna...
Günahı boynuna...
Kalem tutmuş ellerim de boynuna.
Bu hasır ip de boynuna.
Ama en çok çarmıha
Çakılı kalmak istersin diye rahibelerin koynunda.
İsa’sı sen ol bu düzenin
Üzülelim ölümüne.

Meryem’im ben.

Emzirilmesi gereken konular var.
Bakirler dahil.
Bakireler daha çok.