İçsel bir sıkıntının en üst katındayım
Aşağıda sevdiklerimin hüzün tınılı sesleri
Bir çığlık ki bu duyduğum,
Ezan diye okunur Allah’ın evlerinde.
Ölümümü seyre gelen kuşlar, yaşamayı yeni öğrenen kelebekler, arkamdan el sallayan çamur kokulu fahişeler..
Ölüyorum, hoş geldiniz.
Hoş geldiniz ölüm sevicileri..

Saçlarıma sarılıyorum şimdi boynuma dolamadan önce
Annem elinin gölgesini üzerimden çektiğinden beri
Kırgınlar
En çok da uçları..

Bir saçın elemini ucuna gömerler,
Toprağı taç yaparlar, başına üşüşürler.
Adını, mezar taşıma işlerler anne
Gelinlik küpelerini kulağıma işlerler.
Ölürsen en çok seni severler anne
Ölürsem en çok beni severler anne...
Üstelik beni üryan gömerler bir bebek mezarına.
Bedenimi öper ölü sevicileri...

Allah’ım bu fatihalar en çok bana.
Bilakis ruhuma..


Kollarımı sarkıtıyorum aşağıya
Aşağıda köklerine bağlı ağaçlar, insanlar, birkaç küçük haşere.
Haşereler...
Ki onları yakınen tanımışlığım vardır
Bir avuç toprağı önce koynuma sonra ağzıma soktuğum vakitlerde..
Arafta kalmış yılanlar boynumda deri işlemeli kolye
Bir yılanı öpüyorsam, bir urganı
Vaktinde çok öpmüştüm bilirsin küfür kokulu ağzını..