Kaldım üzeri boya dökülü bir kapı eşiğinde
Bir adım sonrası, cehennem gülleri.
Kordonu bağına gizlenmiş,
Adım attırmıyor ayakkabı bağcıklarım.
Halbuki boynuma çok yakıştığını iddia ediyordu her ebe,
Kanlı ip boğumlarının.
Hakkı vardı bende bir güzellik bulan herkesin
Bende kendimi seyre dalmıştım
Görmüştüm gözlerimi, toprağa gömmeden evvel birkaç saniye.

Bir adım sonrası, cinnetin büyük gözlü kızları
Kendi kendimi tavaf ederken dinledim
İlahiler söylüyordu yabancı kadınlar, ağızlarında yara izleri
Alın terinde hamur pişirmişler, bellerinde orak biçili.
Adımı bağırdılar
Küçük harfler sıkıştı kulağıma.
Bir çığlık atıyordum,
Yok oluyordu henüz Allah’a kavuşmadan.

Safa Merve bir koridorda sıkışmış iki kardeş
Bir adım sonrası, kalbimin kavruk göçü
Merve’nin saçları yolunmuş
Ziyaretçiler bir Merve’yi tesellide
Bir Safa’nın kibrinin gölgesinde ağlıyor...
Bir anneyi gördü gözlerim,
Açmış rahmini, yavrusunu gizliyor nazardan.
Yirmiyedi senelik yok oluş,
Son kez yok olmuyor.

Bir adım sonrası, kitabımın ağlak sayfası
Diyor ki, İsrafil sura üfleyecek,
Kalmayacak taş üstünde taş
Herşey yerle bir olacak.
İçimde cehennemden kopup gelmiş
Kanadında ayet gizli bir kor parçası.
İsrafil sura üfleyecek
Yemin olsun, küllerim yerinden oynayamayacak.

Bir adım sonrası, koynumda gizli ölü güller
Bir adım atarsan çürüyen cesedime,
En çok sen ölürsün.
"Ne ölüne ne dirine" değil bu kez
Bu kez en çok ölüne geleceğim.
Bakmam artık ateş izli yüzüne
Okuyup bir Fatiha
Toprağına tüküreceğim..