Şokgece üzgün gözlerle devirdi bakışlarını künyesiz kentin üzerine ıslak zeminli rutubetli tünelden geçip keşif heyetiyle çöktük cinayet mahalline kimliksiz izler çarptı gözüme ıssız mezbelede ansızın yüreğimden kanat çırptı üzgün bir kuş maziye pejmürde hayallerim aktı kirpiklerimden... müstehzi bakışlı hüzün büyük bir hevesle palas pandıras girdi içeriye gülüşü karadeniz minik bir kız çekiştirince eteğimi küskün anılar saçıldı her yere bitkin adımlarla ilerleyip titreyen ellerimle usulca sıyırdım gazeteyi maktulün üzerinden tutuldu nefesim lal oldu dilim tenim ürperdi buza kesti ayağım elim düşler avucumdan kayıp toz zerreler halinde yere döküldü mümkün değildi otopsi çünkü geriye kalan sadece sadece bir avuç küldü… AA |
tebrikler..