Bu şiirim şu anda yaşadığım, gerçek bir hayat
hikâyesidir. Torunumuzun ayağına masa düşmüş,
ayağında kırık ve incinme olmuş, ayağı alçıda. Biz
de Rize’ye oğlumun yanına gittik; ama ben orada
duramıyorum. Torunumuz sürekli ninesinin hasretini
çekiyor. Ninesi kaldı, ben dönüp geldim ama halim bu.

Evin duvarları astı suratı,
Beni yalnız koyma, dön gel sevdiğim,
Senle geçiyorum her gün sıratı,
Yüreğimi oyma, dön gel sevdiğim.

Ne tarafa baksam, her yanda havan,
Duygularım nasıl yapmasın tavan,
Kalbimin içidir ebedi yuvan,
Sen de hasret duyma, dön gel sevdiğim.

Oda, balkon, duvar, senle süstüler,
Sen yoksun ya evde, bana küstüler,
Hepten ilişkiyi benden kestiler,
Onlar gibi sayma, dön gel sevdiğim.

Gündüzleri sensiz sanki sarhoşum,
Geceleri bitmez peşinde koşum,
Hayalin benimle ama bomboşum,
Feryadımı yayma, dön gel sevdiğim.

Evimiz sopsoğuk, üşürüm sensiz,
Sanki mezardayım, mezarım ensiz,
Sen de üşüyorsun, bilirim bensiz,
Daha fazla buyma, dön gel sevdiğim.

Toruncuğumuzdur en büyük engel,
Benim de içimde sevgisi çengel,
Onlar da gelsinler, gelmezse sen gel,
Hislerine uyma, dön gel sevdiğim.

Zamanı uzatıp kavurma beni,
Yellerle peşine savurma beni,
Yatağıma yalnız kıvırma beni,
Hasan’ına kıyma dön gel sevdiğim.