aynı coğrafyanın ayazında yandı yüzümüz
ortak bir tarihe tanıklık ettik birlikte
sularında çimdik derelerin
hep hasrettik çok sevdiğimiz denize
yanağımız topraktan alır kızıllığı
pabuçlarımızı eskitti çamurlu patikalar
sırtımızdaki kambur köhne bir ataerkilin ürünü
çağdaş köleleriz parmagimizdaki iz bu yuzden
ebeveyinlerimiz törpülemiş kendimize güveni
içimizde tutuşamaya hazır çam kozalağı
her aklımıza geldikçe alazlanır da
ahlarla kavrulur dilimiz
bir ukde var kursağımızda
boğazımız düğüm düğüm olup boğmakta bizi
güzel olan herkesi içimiz geçerek süzmekteyiz
nerede sıcak bir yürek görsek kurarız bağdaşımızı
zamansız da olsa aşk çaldı kapımızı
silkinip yeniden kendini bulmadır bu
küskünlüğe son verilmesi aynaların
zülüfle yeniden barışması tarağın
bu bir başkaldırıdır bastırılan çocukluğumuzun
hangimizin elinde zaman sarkacının dümeni
biz eli ayağı bağlı olmayan rehineyiz bir nevi
gel de güle beze kabus istilasındaki zamanı
ruhumuz boğsun yalnızlık denen yılanı



11.02,2018
A v r a s y a