Söz bilenince
Söz
İnce ince kıy dedilerse tarifte arifte hikmettir söz kıy o zaman bilenmiş sözlerinle zati yüreğim göz göz attığın susuz kıyılardan çıkar desem de çıkmak isteyen kim halleşip gidiyorduk yorduk sözü de aşk denen seviyi de orman yeşili gözlerinde havalar kah güneşli kahi kar boran sende fil fil kini öfkesi mi var yıkma aşk’ımı başıma funda kokan sırma saçlarının tekini koparmaya bir teline kıyar mıydım ceylanım sen de suçlusun ben de derdin derdin buysa öfken bitecekse huzur bulacaksan var getir korkan kim aşk’ın zulümlerinden iz bırakmıyorsun sanma ki çıkmaz açığa bu maktulün katili kırlarda gezinir gibiyim ayaklarımı dalıyor ısırgan otları gözlerinde nemli gölgeler oluştuğunda sığınıyorum yine tayfına işte o hallerde gölgeni üstüme ser cibinlik yerine ve bir daha siyah bir bulut olup gitme ya bana sözün olduğunu da unutma dersem ki ve sen benim dört mevsimimi yaşadığım ülkem razıyım ince ince kıy dedilerse tarifte kıy o zaman sevi sözcüklerini yakıştıramadıysan dudaklarına ya da çıkar beni yüreğinden selamet bir yere açacaksa çiçeklerimiz bozkırda da açar ama sen beni bırakıver yemyeşil çimenli bir gölgeye 22/Eylül/2013/Pazar/Bodrum Yüksel Nimet Apel |
Yeşilin her tonu içimizde sevgiye dair demiş şairem.
Yüreğinizden bahar eksilmesin çok sevgilerimle efendim.