Ödenmiş bir bedeldim seni gördüm
ne alacağım vardı ne vereceğim
pir-i paktım

görmemle seni yüreğine akmam bir oldu
aktım içine dolup ruhuna yer buldum kendime yerleştim
beşinci mevsimim oldun benim

bulutsuz rüzgarsız tozsuz dumansız
öyle muti öyle ılık öyle geçimli öyle sevecen
ele geçirip topraklarını yurt kurdum kendime orada
yeşerdim

adak adadım gönlümü gönlüne
tümden vardım sana
bir elin beş parmağı kadar sebebim vardı seni sevmeye
bir sen vardın senden içeri
beş sebebim vardı sevdim seni beş duyumla

yorgundum sana rastladığımda
alt üst oldum
nerden başlasaydım
iflas etmiş ruhumla perişandım

şiirlerinde dinlendirdin
beni sevmeyi bildin incitmeden
yapmasaydın keşke

sen de herkes kadar vefasız
sen de herkes kadar hodbin
herkes kadar nadan olsaydın

işte ben o gün o ilk gün seni sevdim
dilime kilit vurduğum bir demdi
er/demdi sevmek birincisi erdemin seni sevmekti
tümden varıyordum sana
beş duyumun beşiyle

yetmezken saatler seninle olmak az gelirken
beşinci mevsimim oldun sebebim
öyle muti öyle ılık öyle geçimli öyle sevecen ve öylesine aşk

nefesin ne hoş
solumak seni yeniden doğmak
bol oksijenli bir orman denizlerin
iyot kokuları dolu mavi gözlerin

sensizlik eksiklikmiş ne zormuş şimdi anlıyorum
içimin ne hoş senin nefesin ne hoş
daha yola çıkamamışken bakışların yüreğinden
varamamışken gözlerime
senin engebeli yollarını da sevdim
yola düştüm eteklerim uçuşarak

kış demedim yaz demedim
bir ben vardı benden içeri
hala çocuk

beşinci rüyam beşinci hülyam beşinci düşüm
sen beşinci mev/simim
hoş geldin yeni baharım Tarçın kokan bakışlarınla
yazlarınla kışlarınla hoş geldin
beliki de yaz
belki de bu yaz açar çiçekler

bir İstanbul bir de sen yadıma düştün
baharımın ilk müjdesi ol
gel Erguvan renklerin kokularınla

ben bir tek yanlış harften ne keşifler yaptım
meğer dünya aşk’tan ibaretmiş
sevmek ibadetmiş
asla engellenemeyen

unutmak isterken uyandım yeniden
senle yeniden
düştün yadıma
bir senden içeriye
adandım yoluna

Yüksel Nimet Apel

28/Nisan/2014/Pazartesi/Bodrum