Seni yazdım görünene görünmeyene sen yoksun
Kırılan hayallerimin içinde zerreden daha çoksun
Mesafelere kalem ektim kaçıncı kağıt bu ıslanan
Ruhumda ceyranlar biriktikçe kim bu saklanan

Adını bilen birkaç şiir kalmış defterlerin arasında
Yazamadıkça benden eksildin sen kalp yarasında
Hatırlanmaz oldu şarkılar keder sıyırdı umutlarımı
Caddeler şehirlere katıldı geceler çaldı ışıklarımı

Bu bir vazgeçiş dolmadan içilen efkar bardaklarıyla
Hoşça kalamayan bir adam sığamadığı sokaklarıyla
Geçer deyip geçen teselli rüyalarından uyandım
Hüzün bulaştıkça tenime bensiz sabaha usandım

Damla damla birikti nüfusun geceye yıldız ekler gibi
Kelimelere bulaştı yalnızlık güneşin bile karanlık dibi
Anlamadı şair duyamadı içinde kırılan kalabalıkları
Bir tebessüm etti vazgeçip bıraktı mutlulukları