Doğmamış bir güneşin pembe yanağından pus çaldım
Eridi içimde gökyüzü sevinç eksildi yaren bakışlarımda
Aşktı en derine attığımız yağlı kement, vakitler sus/tu
Suskun dalgaları uyandırdık birlikte derin uykularından
Esmer gecenin soylu kadını yaren bakışlarıma soyundu

Nice geceler mor çığlıkları besledik kuşların koynunda
Hoyrat koyları hep han seçtik, aynı öpüşlerle uyuduk
Seninle çıktım en zorlu yamaçları, gözlerinde titredim
Eridim bakışlarının sırrında, yüreğime sızıları emzirdim
Aşktı derinlerindeki kaygıyı okşamak, mutluluk, seraptı

Yaka paça edilmiş, tersine giydirilmiş bir hıçkırıktı hayat
Uçarı kelimelerin salkımlarını çekerdi derinden balıkçılar
Kırık kısmetini yanık teniyle pay ediyordu uzakta insanlar
Kimi fiyakalı düşlerini elinin tersiyle iter iken, kimi ağlıyordu
Kırk haramilerin sofrasıydı oturduğumuz, ömür kısalıyordu

Aşk bir kaygıyı çoğaltmaktı kimileri için, biz birbirimize ikrardık
Umuttu her şafakta düşüne yattığımız, gönülden gönüle akardık
Çöreklenirdi kızgın bir güneş döşümüze, avuç içlerimizi okşardık
Masum yalanlar kitaplığından bir öykü seçerdik aşka, kimi ağlardık
Yalnızlık olurdu son perdenin adı, sarılıp olmazlara uykulara dalardık

Selahattin YETGİN