Leyla!
Ey dünya, ey Leyla...
Kaç baharları eskittin bağrımda? Kaç sevdaları susturdun dudaklarımda... Meyveye duran ağaçları, Kaç kez kuruttun rüyalarımla birlikte? Ey dünya, ey Leyla! Koşar adım geldi niceleri, Sunduğun hayallere ve sevdalara. Kapılar Leyla, söyle kaç kez, çarpmalıydı yüzlere ve kırmalıydı yürekleri, ki uyarsın kalp taşıyanların cümlesini? Leyla! Dünya! Uzun bir hasret kervanına, katılır her doğan. Bilmez misin? Bu çileli ve hasretli yolların meşakkati ve zulmeti, ancak ve ancak senden ayrılmakla son bulacağını. Özlesem ne çıkar, beni özlemeyen dünyayı ve Leyla’yı? Bir inilti duyuluyor semadan. Sen de duyuyor musun Leyla? Yağmurlar gökyüzünden ayrılıyor, Ağlaya ağlaya işte her şey; bir rahmete dönüşüyor... Meryem Gümüş Kurşun |
Çok saygimla.