ruha üfledin
nem kaldı
tabiat huzur doğdurdu
sırma saclar gibi
gülümsedi ar vakit


kızılın bin ton delgisi
suhurda yankı misali
aldı götürdü
zemheride güze erdi




dal sacaklarında
beyaz tutsu yesil gövden
yıldızlar gibi yaprak actı
ilk baharının tuzlu günleri
yel değdi gurur eridi
damla damla toprak beseri




vuku burak
huzurun nazlı bir yamac
düştüm gecenin ac koynuna
eristi parmaklarım göksu aleme
icimden koptu hicra alev
ne kanatlar yükseldi
nede ruhumun ılıman yaylaları



dondun
soğuktu hücre kesen
yalgızlar yürüdü
seher ayının her cuma sessizliğine
ardısık gözler döktün
sıfatın aleme dar geldi
yumusak aklın yüreğini yendi
tutku bu gün o ilk
bu son geçmiş eridi
bilki
yaşamak durgun su gibi
yanma kül eyleme
dağıtma kücülme
acılar
yorganında
yalnız fanisin


ya dağıt yüreğini
yada mişki alemde
yeniden doğur canını
bir tüy gibi ak pak ol
eskimiş ön yargıları kır
göm savaş baltalarını
bırak yaşat çocuk gülümserliğini
icinde büyüsün gamze ayın
ellerinde sıfa bulsun


merhametin.



,,,