Cendere
/Öncesi biz hükmünde
“Tevekkeltü Taalallah” Sonrası…/ I Kim öğretti sana böylesine gitmeyi Var olmanın şartı mıydı yok olmak Dudaklarına göç nağmeleri düştüğünden beridir Bütün sokak lambaları kırmızı Baktığım her ayna yüzümde parçalanıyor Yırtık büyük, yama küçük Kesret içinde kıtlık bu Renksiz, ahenksiz Ne bir adım ileri, ne bir milim geri Çoğalırken azalmak bu Cendere bu… II Nasıl da hızla döndü feleğin çarkı Yolsuzdu yordamsızdı Araf Bu yüzden çabuk tükendi dünya ile ukba arası “Hiç” dedi cennet Yokluk varlığı aldı… Senden geriye nâr Benden geriye pervanenin külleri kaldı Senin sıcaklığın ki; beyza olsa yanardı Ne kalırsa bir yangından geriye İşte bende o kaldı… İrfan ÖZCAN |