Son Gelenler
Son gelenler gittiler gittiğini sanarak,
Gittiler karanlık bir rüyaya aldanarak. Ve gittiler kökünden kırılan bir dal gibi, Gittiler anılarda sızlayan melâl gibi. Gittiler çiçeklerin kokusunu alarak, Gittiler maveranın esrarına dalarak. Gidenlerin ardından bir müptelâ ben kaldım, Tükenen takvimlerde cana belâ ben kaldım. Ben kaldım gecelerin kan boyanan renginde, Ben kaldım son selânın inleyen ahenginde. Gittiler giderlerken aldılar baharımı, Gittiler giderlerken unuttular adımı. Gittiler gök kubbede kaybolan hilâl gibi, Ah gittiler duraksız, menzilsiz bir yol gibi. Gittiler o bir anlık tebessüme kanarak, Son gelenler gittiler gittiğini sanarak… İrfan Özcan |