YUSUF İLE ZÜLEYHA
güzel yüzlüm,Yusufum...
yüreği temiz,masum’um... sana büyük söz vermiştim, dokunmayacagimi söylemiştim... nefsime yenildim affet beni, yırttım haya gömleğini... utanıyorum Yusufum senden, utanıyorum yüce Rabbimden... çıkma dışarı, görmesinler seni, görmesinler yırtık gömleğini... etme Yusufum beni dinle, zindana gidiyorsun kendi elinle... durun,onu nereye götürüyorsunuz? suçlu benim, duymuyor musunuz? ben yaptım, beni atın zindana, konuş Yusufum, kendini savunsana... susma nolur, anlat tüm gerçekleri, yoksa ağır cezadır sana verecekleri... sakın vurmayın beyaz ellerine zincir, benim Yusufum suçsuz, tertemizdir... güzel yüzlüm,susarak bana ders verdin, önce kuyuya atıldın,simdi zindana girdin... pişmanım Yusufum çok pişmanım, tövbe ile geçiyor bütün zamanım... yıllar geçti ama ben hala o gundeyim, karşımda gömleğin ve ben önündeyim... sana elim uzandığında kahroluyorum, ve her gece kabuslarla uyanıyorum... Yusufum,bugun haberini aldım sevindim, çıkmışsın zindandan koşup sana geldim... ben eski ben değilim korkma sakın, inancına mazhar oldum Ilahi Hakkın... Yusufum bakmayacak mısın bana bir daha? benim ben, hala sana aşık yeni Züleyha... Kurşunî |