göğümser...ey gönül kafesinde öten zührem dağıtırsın gecenin aydınlık semahını yedi kandilden kor alevlerini icimin yalnızlığına sararda durursun uyuyan güzelliklerini sacından uzaklarıma sararsın yarımca ruhunu neşenle sürersin bin vakti bir günde eritirsin ılık subat günü yüzünün günesi doğar gökyüzüm olursun yıldızlar susar adın semahta ışıldar gülüsünde mevsimleri ayıran ve gövsümde yatan gururun üflerde yakar soğuk alınganlığımı nefesin tütsü gibi yapısır ufkuma gölgeliklerimde büyürsün amansız ne güzel icimden can eklerim güllerle boyarım adının yollarını icimden şiirler serce olur konar kücük ve beyaz pencerene Gökyüzüne ek şiirlerini umutlarına yağsın gülümser.. |