BUDALA
Gözlerinde histen eser kalmamış,
Meğer o gülüşler,hepsi yalanmış. Kurduğum hayaller,ettiğim sözler, Geride kalan,zavallı bu masum gözler. Geldik,gidiyoruz şu garip alemde, Arkadaşımız oldu hep elem de,keder de. Konukluk var iken güzel dünyada, Nerde hata yaptık,ah be budala. Ellerim işlemez,dişlerim kesmez, Terzi kendi söküğünü hayatta dikmez. Alem’e hoştur halim,görünmeyen zalim, Ne yapsın duramıyor,çok bunaldı dilim. Felaket ise evet en Kralını yaşıyoruz, Sabır ise Eyvallah,en büyüğünü taşıyoruz. Başsız,badraksız değil ki insanoğlu,kulu, Gine yapıştırdın bana,geçersiz bir pulu. Kolay değil işimiz,elbet bunu biliyoruz, Onun için durmadan birbirimizi yiyiyoruz. Bilmem artık nereye varır bu işin sonu, Varmış,yokmuş olmasın,bu mühim bir konu. |