Mecaz olmadan şiir olmaz, belkide ben öyle düşünüyorum. /Doldur içimdeki boşluğu yağmur/ derken; burada insanın içindeki boşluğu, ruhunu ve sıkıntısını giderecek olan, yağmur değildir. Bu dizede söylenenin ötesinde bir gizem vardır. Yaradan’ına bir yakarış vardır...

Bir Orman düşünün, güçlü ağaçların gölgesinde boy vermeye çalışan fidanlar, o güçlü ağaçların gölgesinde yaşam mücadelesi verir...

Zayıf olanlar güçlü olanların gülleleri altında can çekişirler. Yaşadığımız dünya’ı bir düşünün, Afrikayı düşünün, Ortadoğuyu düşünün vs. ki onlara yaşama şansı verilmez. Lakin zayıfa da, güçlüye de ölüm vardır. İyi ki ölüm var, ya olmasaydı ne olurdu bu dünyanın hali…

Şunu da söylemeliyim ki; şiir onu yazana değil, ona ihtiyacı olana aittir...

ARZ’DAN SEMA’YA
Doldur içimdeki boşluğu yağmur
Semanın derinliklerinden badeler gönder
Başımızın üstünde dönüp duran ey karabulutlar
Arz’ı sahiplenen conilere şimşekler gönder

Aldanırız kırıktır bizde feleğin çarkı
Yaşama ivme katacak dişliler gönder
Kanla beslenen zalimlerin üstüne
Kanlarını kurutacak ateşler gönder

Sisle kaplıdır dörtbiryanı dünyanın
Bizlere karanlıkları delecek gören gözler gönder
Ziftler sarmış üstünü, kanla sulanır toprak
Vicdansız yüreklere merhametler gönder

Boy vermiş ağaçlar dallar serpilmiş
Gölgesinde can çekişen fidanlara güneşler gönder
Aksisedadır çınlayan bu yeryüzünde
Karanlık yüreklere bir ışık gönder

Filleri tarif eden körler ve sağırlara
Gören gözler ve duyan kulaklar gönder
Yeniden doğsun güneşler mazlumların üstüne
Semada yankılanan Aşk’ı sedalar gönder

Ekrem SAYGI
18.02.2018 Manisa