İki suskun oturmuş duvarın üstüne
Susmalarını döküyorlardı
gölgelerinden büyük konuşma düşlerine
Birazcık ileride ya başlayan ya biten fersiz bir gün
yaşlanıyordu

Kim yazmıştı
o yol üstündeki çöp konteynırının alnına
"Neden böyle ?" Diye
Tükürdüğünü yalayan kadının hafızasında
gezinir
acı ve aşina bir tat kimbilir kaçıncı kez
Kaçıncı yemin yazılır
en mürekkepsiz kalemden
yüreğin en ve son kalın yerine
İstanbul biter eskinin güncesinde
İzmir yarım kalır şiirlerde
Dersim çok soğuk uzak mevsimlere
Duvar öylece oturur
Susmalar öylece
Suskunlar yer değiştirir oturmaların öyleliliğine
.Düşe çizilen martılar alıp götürür kelimeleri
Ufukların ilerisinde bekleyen bekleyene
Kime yeter bu kelimeler
Güzeli kimde,
nerde yiğidi.,samimisi nerde

Sevgi bitiyor sese değdiğinde
Aşk ne
İnsan neden böyle


Saadet Yıldırım