HOYRATDenizlerim bitti, çöktü mavi gök, Hangi dalı tutsam kalır elimde. İster dövün, ister göz yaşını dök, Acı bir hoyrattır zaman dilimde... Tutun saçlarından şimdi zamanın, Yolcusu kalmadı bu köhne hanın, Senin köyün yok mu, ilin, vatanın? Kaldın şimdi bir zalimin elinde... Zamansız açarsan boynun vurulur, Çalkalanır sular, sonra durulur, Önce geçmişinden sual sorulur, Aranırsın sazın kırık telinde... Bulunmaz cevabı, bu hal nicedir ? Seçilmez eşyamız, dört yan gecedir, Çöz diyorsun, bilsen, ne bilmecedir ! Olmaz karşılığı bunun, bilimde. Çıka gel de, götür beni uzağa, Düştüm, her doğan gün, başka tuzağa, Bir köhne tekneyim, çekin kızağa ! Bunaldım, suların azgın selinde... Yar başıma kar yağıyor gelsene, Halim nice, bir kez olsun bilsene, Çektiğimiz yeter, N’olur gülsene, Ey zalim bıraktın kendi halimde... Hayrettin YAZICI Hayrettin YAZICI |
Geçen hoyrat zamanlardan elde kalan hüzünlerin ,kayIpların kelebek kanatları bu bülbülün gagasında
çırpınıyor.Ağıtlardan sinmiş ağılı kelimelerle ,kentli söylemlerin harmanında duyguların tozları savruluyor.
Şairin gönül harmanında poyraz fazla sert ve acılı.Düş bozgunlarının göz yaşları kırık saz tellerinin
üstünde yarılıyor.
BAŞARILARINIZIN DEVAMI DİLEĞİYLE...
şahamettin tarafından 5/18/2008 9:37:03 AM zamanında düzenlenmiştir.