Sevgi en kötünün bile saf halini sunar gözlerinize
Aşk gerçek mutluluğun reçetesi değil kendisidir

Dökülüyorum ben, öfkem artık yersiz
Dizlerimin üstündeyim bu son satırlarımda
Aşkı tadamamış bir kalbin ağırlığını
Taşıyamadım ben sensizlikte

Hıçkırıklarım çok sessiz, bitkin bedenim hissiz artık
Sanırsam ölüyorum ben . . .

Hiç bir benzetim bulamadığım bir yalnızlık sankim
Boğuluyorum ben, ölüyor muyum sevdiğim ?
Tutmaz mısın ellerimden ?
İlk günkü gibi gözümden düşen nehirlerime yer olur musun ?

Kanıyorum ben, titriyorum ve düşmek üzereyim artık
Tutkusuz bir çemberin hilalinde ki en büyük günahım sensin sevdiğim
Şafakların karanlığı beni aydınlatırken sen gözlerimde gömülüsün artık
Ayağa kalkmaya mecalim yok !

Tutmaz mısın ellerimden ? Sevdiğim . . .