ESKİSİ GİBİ DEĞİLKara kışım dayandı yüreğime Mevsim karanlığın soğuk buz gecelerinde Bir hüzün içimde Dalmışım derin düşüncelere Sert esen rüzgarın sesini dinliyorum penceremde... Gecenin sessizliği çığ gibi üzerimde Zaman,en keskin saatini gösteriyor Çıkmaz olan, sonu olmayan bir yere saplanıyorum Hayallerimin girdabina girmişim çıkamıyorum Elimde bir kalem bir kağıdım Seni yazmayı bile beceremiyorum Bir ben bir hayat,aslında yaşamıyorum Bir umut sessiz adımlarda... Belki de sana hissettiğim duygularımda... Her mısrasını yüreğime kazıdım Yüreğime kazıdığım harflerden sızan kan Düşlerim de nehirler oluşturmakta!.. Bu kente alışamadım Geldiğim yolların kaldırım taşlarına Adının yerine sensizlik yazdım Gökyüzündeki bulutlar yokluğuna ağlıyor Her nefes alışımda içim kanıyor bu şehirde! Dost bir rüzgar kokunu taşıyor içime! Beni hüzünlendiren gülüşündeki tek gamze Artık geçmişte kaldı her şey O sabırsız bekleyişler,heyecanlı gülüşler Ve sevdalı öpüşler İnce bir çizgi olmuş,her şey durmuş,her şey boşmuş.. Duvarda ki saat bile eskisi gibi döndürmüyor Ne yelkovanını,ne akrebini.. Gökyüzünün maviliği kaybetmiş Gökkuşağı rengindeki kalbimi Bir uçurumun kenarına bırakdım Hayallerimi ümitlerimi yuvarladım Okyanusun abislerine fırlattım ruhumu ve benliğimi Artık odam huzur vermiyor bana Ak saçlarım eskisi gibi yakışmıyor başıma Aşk yada sevgi arasında ki o çizgide duramıyorum Yoruldu yüreğim şeyden vazgeçmiş gibi hissediyorum kendimi Acıma duygusu bulunmayan,terkedilmiş Her şeye boş vermiş bir adam düşünebiliyor musun Dalgaların kıyıyla sevişmesini seyrederken Yumdum gözlerimi,geçen günlerimizi düşündüm Karanlık gecelerim de ümitlerime ümitsizlikler ekledim Ruhumu denizlere fırlatsam da Sevgimi tepelerden,uçurumlara bıraksam da Cehennem misali yokluğuna alışamasamda Elimde değil yine de yaşıyorum seni Her bir kareni satır aralarına saklıyorum Kalbimin bilinmeyen bir yerinde taşıyorum seni Y.szgn |