Tüneyerek balkona izlerken sokakları
Rüzgârın şiddetinden uçan tozlar ulurken
Vahşi bir gök tarladan toplanırken çareler
Geriye giden akıl sizden mi düştü bayım
Yakalasam yaramaz ben onu ne yapayım?

Dökülen merhameti yuvasına taşıyor
Isıtmak için evi serçeler gagasında
Başka şey var mı diye bakınıyor yerlere
Dök cebinden insafı sokağa bırak ana
Daha ne denilir ki sabiyi bırakana

Şimşekler parıldıyor pazarın üzerinde
Güneş doğar mı acep yıldırımlar düşmeden
Tezgâhların üstünü koruyamaz çadırlar
Lastikle mi ördünüz küçük torbayı paşam
Doldurdukça büyüyor kayıp içinde yaşam.

İstikrarlı gülüşler gül kokulu yalıda
Dikeni fazla gelmiş yolumuza atılmış
Ok yapar batsın diye çatıya savururum
Öfkelenme boş yere ben yazarım azizim
Gözlerim açık gitmem kalırsa biraz izim.


Afetçe şiir