Üç Dev Yürek
Baharın henüz ilk günlerindendi
Minik oğlan ihtiyara söylendi: Epeydir anamı boşladık nene! Bekledim rüyama gelmedi yine… Afalladı koca nene şaşırdı Ah! Bu oğlanla nasıl yarışırdı? Babaları şehit düşüp cephede Ne de şanlı gömülmüştü şehirde… Çocuklar bilemedi ya babayı Mevlâ’ m almasaydı bari anayı Yavrular! Hadi kalkın hazırlanın Yolumuz uzundur, çabuk davranın Damacana ile yola çıktılar Çocukluk ya, hemencecik bıktılar Yolda bu kez kız çocuğu dellendi Ardından gelen neneye seslendi: Nene! Anam bizi sevmiyor muydu? Koynumuz dururken dağda uyudu Pek marazlı kadındı be ananız! Lakin değil mi ki biz de insanız Yalan dersem, Allah taş eder beni İstemeden giydi o da kefeni Sevmezdim sevmesine ananızı Velhasıl ararım şimdi cansızı... Yaşasa alırdı bu yükü benden “Rabbim böyle yazmış, ne gelir elden ” Köydeki koca yokuşu aştılar Üç dev yürek, mezara yaklaştılar Anacık baharla kucaklaşmıştı; İki çiğdem baş ucunda açmıştı. Minik yavrunun gözleri parladı Sözler ninenin içini dağladı… Ağam, anam bize çiçek göndermiş! Meğer anacığım bizi severmiş! İki çocuk mezara koşuştular Ayak ucuna varıp sığıştılar Ağlaşıp öptü çocuklar toprağı Neden denemiyor anam kalkmayı? Deyince yetimler nenelerine Bir kambur daha çöktü üzerine Kurumuş pınardan yaşlar boşandı Etmeyin yavrular,diye yalvardı Kalkın artık bu gün de kararmakta Belki de yanmıştır aşım ocakta Yetimlerim! Artık ağrıdı başım Bu gün darılmıştır şu can yoldaşım Ona da bıraksaydınız azıcık su Nasıl çıkarım tekrar bu yokuşu? Diyerek sırtlandı damacanayı Yetimler de son kez öptü anayı Ağırdan ağırdan yola düştüler Varır varmaz sofraya üşüştüler Epeyce de yorulmuşlar bu kere Nene döşekleri yayınca yere Kavuşmak umuduyla düşlerinde Ellerinde uyudular çiğdemle... İhtiyar secdede yalvarıyordu Şehidimin hakkı için, diyordu Kocadım…Canımda gözüm yok amma Mevla’ m, başlarından beni de alma! Ayşe Ceyhan |