Bazen insan karşısındakini kendi gibi adam sanıyor. Ancak sorumluluk doğanda,
bakıyorsun ki adam zannettiğin, yakınına da evladına da hem yabani, hem zebani.
Anne, baba evladına zekât, fitre veremez. Çünkü düştüklerinde onlara bakmak görevi.
Eğer bir günahın varsa; altmış yıl namaz kılsan, oruç tutsan, hacca gitsen o günahın silinmez.
Zira o ibadetleri yapmasan da cehennemlik bir suç değildir; ama insanlığa karşı yaptığın
suçun hesabını öbür yanda muhakkak vereceksin. Müslümanlık lafla değil. icraatladır.
Güven duyulmayan bir insan asla Müslüman olamaz.

Laf ile inançlıdır, ne Kur-an var ne İncil,
Menfaatine hızlar, borcu gördü mü gazlar,
Melek görünen şeytan ihtirasına bencil,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Böylesi mahlûkatlar içten gizli yabani,
Aynen kendisi gibi yanındaki tabanı,
Yüze güler, yakına, evladına zebani,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Çevresine söz ile güya hep köprü kurar,
Sanırsın insanlıkta barınacak yer arar,
Her adımda gizlice harama verir karar,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Kul hakkını düşünmez, çıkar peşinde koşar,
Mecbur kaldığı borcu elin cebiyle aşar,
Aymaz yüzsüzlüğünü duyan hayretle şaşar,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Onda haram helaldir, namussuzluk namustur,
Adilik şerefsizlik karakterinde ustur,
Haysiyetsizliğini sanır görünmez pustur,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

İnsanlığı paraya çevirip katlar kâra,
Onur yok ki dokunsun, kalbinde kara zara,
Ardan kurşun döküp de, çaksan da almaz yara,
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.

Kendini adam sanır, bir de karşına çıkar,
Hiç yüzü kızarmadan döner yüzüne bakar,
Böyle bir edepsize ne dersin yoksa vakar?
Ne ar eder utanır, ne de yüreği sızlar.