Gögüs
Gece uzun,
Ellerim de bir yığın yorgunluk birikti. Eski cümleleri ezberliyorum, Bir kaç yağmur damlası çarpıyor yüzüme. Şiir yazmıyorum ki su içiyorum denizden. Ve öylece bekliyorum sabahı. Uyanırsam güneşe el sallayacağım, Ve öpeceğim papatyaları kasıklarından. Hem ben ne zaman ölmeyi düşünsem bu aralar, Avuçlarım üşüyor anne. Herşeyden az var senin hiç olmadığın kadar. Ve paslı bir tenekenin için’de kaldı dün, ve yaşanan anılar. Şimdi nasıl aklanır bu yalnızlık Şiire ihanet bu! Yazmamalıydım biliyorum göğüs ağrımı Bir yağmur tanesi kadar ıslak ellerimle derimin üstüne. Ve gökyüzü gürlüyor Göğsümde binlerce karınca sürüsü. Yanılmıyorsam, bir gül şöyle sesleniyordu yağmura Üşüyorum! Ve susmak diyorum mira! Herşeye, en güzeli... Özge Özgen |
mutlu akşamlar diliyorum