MEVSİMLER HEP KARAKIŞ
Baharı gözlerinin buğusunda bıraktım
Mevsimler hep karakış; yüreğimde mühürlü Gülüşümü Yurdumun doğusunda bıraktım Kirpiğimde kanlı yaş; yüreğimde mühürlü Dağları bembeyazdı terk edip gittiğimde Dicle ile Fırat’ın suyunda yittiğimde Botan’da Mem-u olup Cizre’de bittiğimde Meftunu olduğum düş; yüreğimde mühürlü O yoksul coğrafyanın sayın ki çobanıyım Senin iyi bildiğin o şehrin yabanıyım Bir dervişin izinde yolunun kurbanıyım Seccadeye sembol taş; yüreğimde mühürlü Tenim Kars’ın ayazı sinem Amed’in suru Dilim takılır bazen söyleyemez kusuru Ütopyamda yel çok sert dertlerim sürü sürü Bir garip yaralı kuş; yüreğimde mühürlü Ayaklarım nasırlı ellerimse çatlamış Dilim damağım kuru dudaklarım patlamış Şu yorgun bedenimden çok badire atlamış Gönlüm içmeden serhoş; yüreğimde mühürlü Mehmet Kılıçel |