Hayatın Çarkı
Kaç kişiydik Bira Parkında o fıçının başında
o kargaşa hüzün dolu seksenli yıllarda buz gibi aralık ayında tiril tiril titriyorduk donardık vallahi yüreğimizin sıcaklığı da olmasa hayatın içinde yitip gidiyorduk... Kaç kişiydik sayısı gitmiş aklımdan gözümüz yoktu kimsenin ekmeğinde aşında sadece dünyayı değiştirecektik kendimizden önce tam da yirmi yaşında... Biraz havadan sudan biraz eş den dosttan lafladık kimi zaman hocalardan derslerden ofladık pufladık azıcık kızları çekiştirdik ara ara kadehleri ara ara kafaları tokuşturduk kimi ufacık kağıtlara şiirler iliştirdik kimi yırtıp buruşturduk... Ben Esma’ya yanmışım İsmail Necla’ya Özcan ile Mustafa aynı kıza çengel atmış hop dedik oğlum biriniz aradan çekilin hava buz gibi zaten bir de siz soğutmayın ortalığı kim çok seviyorsa ona kalsın Ayten... Tam Soysal Çarşısının arkası o zamanlar Ankara’nın meşhur Bira Parkı bakalım daha ne kadar dönecek bizleri de arasına alan bizleri de öğüten hayatın çarkı... AHMET ZEYTİNCİ |