Ölümden Asla
Kendin ile hesaplaşmalarından
geçer not aldığın zaman kendine asla torpil yapmadan gideceğin sonsuz diyarlarda da yüzün gülecektir mutlaka ve bakacaklar ki hayatına bir zaman ufak tefek hataları olduysa da adam gibi yaşamış adam gibi ölmüş sadece gerçeği gerçeği bulmak için beynine örümcek gibi bilgi ile ağlar örmüş... Issızlığın ortasında yalnız kaldığın anlarda bile beni de ittirirler diye varlık içinde yokluğa üzülme sakın biliyorsun ki yaşam en büyük hediye İster bir insana bak tanrının şefkat dolu gözü ile ister bir karıncaya ya da kediye taşa toprağa ve börtü böceğe hatta kelebeğe... Onların dahi soracakları olursa sana zulüm adına sen biliyorsun ki insanları da sevdin hayvanları da... Aşk’ın da sevginin de vardın tadına hayatta da bağlandın sadece bir kadına... Şu mubarek günlerde başını sevdiğinin göğsüne yasla bir tek varlıktan korktuğunu belli et alabildiğine ki’’yalnız benden korkun’’diyor kitapta ama birgün mutlaka gelecek olan ölümden asla... AHMET ZEYTİNCİ |