KELEPÇEİnsan unutur mu kendini Unuturmuş meğer Öyle savrulmuşum ki Yorgun ruhum Ümitsiz unutulmuşluğum Ah! Kaderim, kederim, sebebim Yaşamım sende kalmış Yolun olayım Canın olayım Seni sarayım Derken ne bileyim inceden ince olduğunu Dalını kırdığımı Şu aranıp duran yokluğunla sınanan ellerim Dostum olan ellerini unutmadı Sıcaklığı hala avuçlarımda, o ilk gün Tutmasan da eskisi gibi Dokunmasa da parmak uçların Bilmesen de sen kelepçeli yalnız sana Sadece ellerine değil sevdam dediğim Yar bildiğim Parıldayan, ısıtan, alev alev yakan Aynı sabaha, aynı geceye bakan gözlerine Kelepçeli gözlerim Artık utanmıyor ağlamaya Kaç mendil ıslattığının önemi yok Gülüşü yok Işığı yok Uykuları yok Bir tek aşkın var bahar gibi başı döndüren Tabiat gibi canlı, yeni Gördüğüm Açtığım Soluduğum Ömür ağacım dökülüyor Sen yüzüne sürgün olduğum, ses versen bana dağların ardından Dönsen, görsen, bilsen Yüreğim nasıl kırk kilit kelepçeli adınla Sen der kanar Sen der yanar Sen! sen der Gelse de o son diyar ... Açamam diyemezsin artık |
Gönül dostu; Güzel bitmeyen Duygular şiir dizelerine yansımış...
Kutlarım...
................................................ Selam ve Saygılar..