Bazen sen hiç bir şey yapmazsın
Keder gelir dokunur gizlice

Bir köşede öylece sessizce dururken
Dile gelir içi
Ah vefa bu mu der gibi

İs tutmuş camında parmak izleri
Sönmüş alevi
Tutar ellerinden birden
Değer yüreğinin en hassas anlarına

Aydınlanır o karanlık oda ince fitil ışığıyla
Yitirilmiş gülüşler, yitirilmiş umutlar daha bir çok yitirişle
Sıralanır hepsi bir bir etrafına
Burnunda tanıdık o gaz kokusu
Yanı başında çalan zalim zaman

Uzun bir unutulmuşluk muydu bu
Hazan mevsiminde ışıldayan bahar dalı gibi
Köhne bir ev ve içinde kaç ah! gizli
Kaç iç çekiş
Kaç tanıdık yüz

Aynı oda, aynı eşyalar
Duvarda asılı duran resimler
Şimdi, şimdi nerelerdeler
Nerede bıraktık o loş geceleri, sevinçleri
Nerede bıraktık kurduğumuz hayalleri

Yüreğimizin kanayan gergefinde
Özlemler dokunurken
Ne farkımız var
Köşede duran unutulmuş gaz lambasından

Gönlün canında ince alevin isi
Üzerinde parmak izleri bir kez daha dokunur
Okul yolundan dönen çocukluğu beklemek, boşa
Anılar uçuşur göçebedir artık kokular

Kızıl gün gibi batarken bir akşam vakti
Unutulmuşluğu bekler
O son üfleyişle bir daha yanmamak üzere
Güle güle
...
Işığını maziye gömmüş gaz lambası