Yine sen çalıyorsun kapımı
Gecenin bir vakti çıkıp geliveriyorsun
Yaklaştıkça görüyorum ki yürek hep aynı
Değişen yüzdeki çizgeler
Daha derin
İşlenmiş dantel gibi


Bakıyorum o her zamanki gülüşün
Gözlerinde ise hüzün
Dokunsam inci taneleri bolaşacak biliyorum
Nerden mi
Kendimden inci tanesi, kendimden


Havada sonbahar rüzgârı
Yazdan kalma ılık bir esinti
Oturuyoruz sessiz sedasız o eski avluda
Sadece gözlerimiz konuşuyor
Sözsüz cümlesiz


Dudaklarımızda görmenin sevinci bir tebessüm
Her şeye
Evet her şeye rağmen
Bir taraf kış bahçesi
Bir taraf gül
Mevsimler akıp geçiyor, küme küme bulutlar, karası beyazı
Yine de kanat çırpıyor kuşlar
Her şeye rağmen


Dudaklar mühürlü
Yürekler çoktan tasfiye edilmiş
Her köşe dolu
Ben miyim diyor o resimdeki
Yoksa o çocuk gülüş düş mü
Ya gözündeki yaş
Kim astı baş köşeye


Susuyor her şey
Bu gülüş
Bu hüzün
Bitmeyecek...

Belki de
...
İnci tanem

Kalkıyorum yerimden
Ne hayalin ne sen
Bahçe boş
Dökmüş yine ağaçlar yapraklarını
Dolmuş avlu
Mevsim sonbahar sevgili
Mevsim son bahar

Arzu DANDİN