PENCERE
Bu sabah araladığımda perdeyi
Ne gördüm biliyor musun? Çok çok uzaklara aktı yüreğim, o çocuk yıllara Bir yabancının gözlerinden seyrettim sanki geçmişi Hangi zamandı? Tarih neydi bilmiyorum Sadece o an ve hatırası Üzerimde siyah önlük, elimde kırmızı beslenme çantası Dar sokaklar, arnavut kaldırımları ve o tanıdık yüzler O zamanlar bilmezdik karda tatili Bilmezdik yalandan gülmeyi Bilmezdik o günlerde yarın denen şeyin bu kadar çok izle geleceğini Vay be dedim içimden Ne çabuk geçti bunca zaman Dağıldık, savrulduk bir koşuşturma içinde Tedavülden kalktı çoğu şey Saklandı naftalin kokulu yürek sandıklarında Bir düğüm attık fark etmeden ördüğümüz zamana Kaç zincir çektik bilmeden Kimi zaman çözdük, kimi baştan ördük belki Ya da ilmeği kaçırdık Zaman denen mekikte Şu an ne mi yapıyorum? Sokakta okul yolunu tutmuş bir çocuk Pencerede özlem hasret Yolcu ettik anları hatıralara Kim bilir? Kim bilir daha neler gidecek Farkında sanıp fark etmeden Ömür denen o pencereden Yine de güldüm el sallayarak Hey! Sen çocuk hiç büyüme Sen! Sen hep gülümse Arzu DANDİN |